قیمت گاز طبیعی و مقرون به‌صرفه بودن خودروهای گازسوز، حتی با قیمت‌های بالاتر از نرخ جهانی!

اگر قیمت گاز صادراتی ایران به هند، ۳٫۲ دلار به ازای هر میلیون BTU باشد [منبع] و هر میلیون BTU معادل ۱۰۰۰ فوت مکعب گاز باشد [منبع] و هر ۱۰۰۰ فوت مکعب برابر ۲۸ مترمکعب باشد [منبع] و از سوی دیگر هر دلار تقریباً برابر ۳۳هزار ریال (۳هزار و سیصد تومان) باشد؛ پس قیمت هر مترمکعب گاز صادراتی به ریال برابر ۳۷۸۰ریال (۳۷۸تومان) خواهد بود.

از سوی دیگر قیمت اعلامی سال ۱۳۹۳ برای حامل‌های انرژی، قیمت هر مترمکعب گاز را برابر ۴۵۰ تومان اعلام شده است [منبع]. پس درحال‌حاضر قیمت گاز طبیعی در داخل کشور، از قیمت صادراتی آن بالاتر است.

فکر می‌کردیم توسعه پیدا کرده‌اند؛ اما ای دریغ!

فکر می‌کردم که بعد از سالیان دراز، مردم‌سالاری در ترکیه جا افتاده و مسئولان کشور خود را نسبت به مردم پاسخگو می‌دانند؛ به‌هر حال اسم اسلام را یدک می‌کشند،  اما ای دریغ!

حیطهٔ خصوصی

یکی از آشنایان، ظاهراً به‌عمد یا به‌اشتباه، تصویر نامناسبی از خود را بر روی حساب کاربری Viber خود قرار داده بود.
با دیگر دوستان در مورد این‌که این موضوع را به ایشان تذکر دهیم، صحبت کردیم. جالب بود، غالباً موافق نبودند و استدلال‌شان این بود که این حیطهٔ خصوصی اوست؛ و ما اجازهٔ ورود به این مسئله را نداریم.
من فکر می‌کنم که این‌چنین نیست. گذاشتن عکس شخصی بر روی فضای اینترنت، عملی شخصی نیست؛ عملی اجتماعی است. چه این‌که اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، با وجود اجتماع مفهوم پیدا می‌کند.
تعریف من از شخصی، چیزی است که در صورت نبود اجتماع نیز بتوان آن را انجام داد. و وقتی چیزی شخصی نباشد، و در ملأ عام انجام شود، دیگر خصوصی هم نیست.
از این‌رو نظر من تذکر دادن است.

یک نکته جالب در مورد اسرار انجام کارها

بعضی مواقع هست که «تکنیک کار بسیار ساده اما اجرای آن مشکل و زمانبر است.»
مصداق آن خانه‌هایی است که در صخره‌ها ساخته می‌شوند. مراجعه کنید به:
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=276219

ما برای سیستان و بلوچستان چه‌کرده‌ایم؟

امروز مطلبی دیدم از روزنامه جمهوری اسلامی که در خبرآنلاین منتشر شده بود:
http://www.khabaronline.ir/detail/347795/Politics/parties
عنوان این مقاله عبارت بود از: «امام جمعه اهل سنت زاهدان در مود مفابله با اشرار، حسن نیت خود را اثبات کند ».
اگرچه انتظار از امام جمعه برای ارتقای این استان و دفع اشرار به‌حق به‌نظر می‌رسد؛ ولی طرح موضوع به سبک این مقاله، یک‌تنه به قاضی رفتن است.
سئوال اساسی اینجاست که اصلاً چرا پدیده اشرار در این استان شکل گرفته است؟ چرا باید مولوی عبدالحمید برای درخواست‌های خود، از این ابزار استفاده کند. چرا مسیری صحیح برای ابراز خواسته‌ها وجود ندارد؟ این خواسته‌ها چیست؟ اگر منطقی است چرا پاسخی وجود ندارد و اگر غیرمنطقی است چرا منطق آموزش داده نمی‌شود؟

بی عنوان

می‌خواستم برای این مطلب عنوانی بنویسم؛ اما چیزی به‌نظرم نرسید.
به‌هر حال نکته این بود که باید به افراد فرصت خدمت داد ولو این‌که می‌دانیم که برای هدفی مثبت خدمت نمی‌کنند. اما به‌محض این‌که خواستند دست از پا خطا کنند، باید جلوی‌شان ایستاد.
اگر فردی را می‌شناسیم که برای اهداف شخصی و شاید ریاکارانه خدمت می‌کند، به‌صرف این شناخت نباید فرصت خدمت کردن را گرفت. اما اگر این فرد خواست بهره‌برداری‌ای کند که مشروع نیست و صحیح نیست، آنجا باید جلویش را گرفت.
و این اهمیت نظارت و نیز مدارا و دافعه را نشان می‌دهد.
به‌نظر من مدارا آن است که به افراد ولو مخالف خود فرصت خدمت بدهیم و نه اینکه با دوستان متخلف خود با تساهل و تسامح برخورد کنیم. و این یکی بیشتر اتفاق می‌افتد تا آن اولی.

در مزایای سخت‌گیری

حسن سخت‌گیری این است که جا برای پیش رفتن ایجاد می‌کند. باعث می‌شود تفاوت ایجاد شود بین کارها.
مثلاً اگر سخت‌گیری نباشد، می‌توان گفت حالا چه فرقی می‌کند که یک خط چقدر زیبا باشد. هرچقدر زیباتر بخواهیم باید سخت‌گیرتر باشیم.

استفاده از لپ‌تاپ به‌عنوان صفحه‌نمایش (مانیتور)

صفحه‌نمایش لپ‌تاپ‌ها در حالت عادی و به‌صورت سخت‌افزاری تنها با سخت‌افزار خودشان کار می‌کنند و هیچ درگاهی برای ورود تصویر (Input) ندارند. بنابراین در حالت عادی نمی‌توان تصاویر را از کامپیوتر دیگری بر روی صفحه نمایش لپ‌تاپ نشان داد.
این مشکل با نرم‌افزار MaxiVista حل شده است. این نرم‌افزار از طریق کابل شبکه و یا وای‌فای می‌تواند حالتی ایجاد کند که تصویر صفحه نمایش رایانهٔ اصلی، بر روی صفحه‌نمایش لپ‌تاپ نمایش داده شود. به‌علاوه این قابلیت را می‌تواند تا ۴ صفحه‌نمایش پشتیبانی نماید.

قاتل و آدمکش

قاتل اسم فاعل از مصدر «قَتَلَ» و به‌معنای کسی است که عمل کشتن (قتل) را مرتکب شده است. قتل می‌تواند عمدی یا غیرعمدی باشد. در بسیاری موارد کشته‌شدن نتیجهٔ یک عمل است که واقعاً با هدف کشتن انجام نشده است؛ مثلاً تصادف، یا وارد کردن ضربات مهلک بدون اطلاع از مهلک بودن آن و بدون قصد کشتن.
اما آدمکش حالت دیگری دارد. آدمکش مانند حشره‌کش، سوسک‌کش، پشه‌کش و ... ابزاری است برای کشتن حشره، سوسک، پشه و آدم. حالت ماشینی دارد، اختیاری ندارد، معطوف به کاربرد است. گویی خلق شده تا این کار را انجام دهد.

ابزار محوری

تکنولوژی در حال احاطهٔ تمامی شئون زندگی ماست و بالتبع سازندگان این فناوری در حال سهم‌خواهی بیشتر از زندگی ما. آنها برای گشایش بازارهای جدید، برای فعالیت‌هایی را که قبلاً باید دستی انجام می‌شد، راهکارهای فناورانه ارائه می‌دهند. و سپس در تبلیغ آن چنان عمل می‌کنند که گویی اصلاً غیر آن امکان دیگری وجود ندارد.
در این تبلیغات سعی می‌کنند واقعیت فعالیت را آنچنان کوچک کنند که با قابلیت‌های ابزار فناورانهٔ آنها جور دربیاید. تا اینجای کار مشکلی نیست. همه چیز تبلیغات است، مثلاً همهٔ عکاسان می‌دانند که با خرید یک دوربین عکاسی، کسی عکاس نمی‌شود.
اما مشکل اینجاست که کسانی‌که تاکنون عکاس نبوده‌اند این را نمی‌دانند؛ باتمام وجود تبلیغات را باور می‌کنند و فکر می‌کنند که اگر یک دوربین عکاسی بخرند عکاس می‌شوند.
این موضوع را در شئون مختلفی می‌بینیم، که افراد عادی، آماتور و به‌طور کلی غیرحرفه‌ای، تنها با خرید یک ابزار، احساس حرفه‌ای بودن می‌کنند. مسئولیت حرفه‌ای قبول می‌کنند و بعد ...
یکی با نرم‌افزار Microsoft Word صفحه‌آرا می‌شود، دیگری با گوگل و EndNote محقق می‌شود. آن یکی با Spss متخصص آمار، دیگری با یک وبلاگ، روزنامه‌نگار و یکی هم با یک هندی‌کم سه‌بعدی، جیمز کامرون.
جالب اینجاست که نیاز به تسلط بر ابزار را نیز احساس نمی‌کنیم.
برای من جالب است که بزرگترین کارها در این مملکت، اغلب با ابتدایی‌ترین وسایل انجام شده‌اند. امروز این ابزارها ما را خیلی سطحی کرده‌اند. خیلی‌خیلی سطحی! آنچنان که ورای آنها هیچیم.
حتی منتظریم که ابزارها به‌ما ایده بدهند.
دوست دارم این موضوع را بعداً با تعمق بیشتری ادامه بدهم، واقعاً مسئلهٔ مهمی است.