ضرورت شفاف‌سازی قوانین

امروز داشتم چند تا قانون رو می‌خوندم. دیدم که این قوانین یا خیلی مبهم هستند و یا اینکه برای اجرای آنها، مجریان باید با تیزهوشی، به ظرفیت‌های موجود درقانون پی برده و آن را اجرا کنند.
مثلاً تبصره ۱۹ بند (د) قانون بودجه ۹۳.
از این دست موارد در قوانین جاری کشور بسیار داریم.
به‌نظرم باید قوانین بازبینی شده و صریح و شفاف شوند. به‌نحوی‌که قوانین دقیقاً بگویند که چه‌چیزی چگونه انجم شود.
و سعی کنند روش‌های خلاقانه در اجرای قوانین را به حداقل رسانده و یا قابل پیش‌بینی نمایند.

بی عنوان

می‌خواستم برای این مطلب عنوانی بنویسم؛ اما چیزی به‌نظرم نرسید.
به‌هر حال نکته این بود که باید به افراد فرصت خدمت داد ولو این‌که می‌دانیم که برای هدفی مثبت خدمت نمی‌کنند. اما به‌محض این‌که خواستند دست از پا خطا کنند، باید جلوی‌شان ایستاد.
اگر فردی را می‌شناسیم که برای اهداف شخصی و شاید ریاکارانه خدمت می‌کند، به‌صرف این شناخت نباید فرصت خدمت کردن را گرفت. اما اگر این فرد خواست بهره‌برداری‌ای کند که مشروع نیست و صحیح نیست، آنجا باید جلویش را گرفت.
و این اهمیت نظارت و نیز مدارا و دافعه را نشان می‌دهد.
به‌نظر من مدارا آن است که به افراد ولو مخالف خود فرصت خدمت بدهیم و نه اینکه با دوستان متخلف خود با تساهل و تسامح برخورد کنیم. و این یکی بیشتر اتفاق می‌افتد تا آن اولی.

در مزایای سخت‌گیری

حسن سخت‌گیری این است که جا برای پیش رفتن ایجاد می‌کند. باعث می‌شود تفاوت ایجاد شود بین کارها.
مثلاً اگر سخت‌گیری نباشد، می‌توان گفت حالا چه فرقی می‌کند که یک خط چقدر زیبا باشد. هرچقدر زیباتر بخواهیم باید سخت‌گیرتر باشیم.

مصاحبه‌ای در باب فرمول افزایش حقوق کارکنان و بازنشستگان

امروز مطلبی رو در سایت خبرآنلاین دیدم که در مورد بازنشستگان نوشته شده بود. اما به یکی از شکاف‌های قانونی اشاره می‌کرد که طی چند سال اخیر باعث افزایش بین فقیر و غنی شده بود.

چکیدهٔ کلام اینکه، چون همه با یک درصد ثابت رشد می‌کنند؛ سهم غنی از سهم فقیر بیشتر خواهد شد. به‌طوری‌که در سال ۸۸؛ فاصلهٔ درآمد بین کمترین و بیشترین سطح حقوق، سالیانه ۲۱ میلیون تومان بوده است و در سال ۹۲ این رقم به ۳۲ میلیون تومان رسیده است.